حکومت نهاد مشروع جمهوری است
هیچ منطقی نیست که دولت روسیه نشست میان‌افغانی برگزار کند و در آن نماینده‌ی حکومت حضور نداشته باشد. سیاست‌مدارانی هم که به مسکو رفته‌اند تا با طالبان گفت‌وگو کنند، باید درک کنند که در نبود حکومت، کل مشروعیت ۱۸ساله‌ی اخیر زیر سوال می‌رود. چرا باید حکومت در حاشیه باشد؟ مگر طالب یک جنبش اجتماعی پیش‌رو و آزادی‌خواه است؟ چه کسی می‌تواند ثابت کند که طالب نیروی پیش‌رو و آزادی‌خواه است و حتا با قیمت دور زدن حکومت هم باید با آن گفت‌وگو شود؟ حکومت نهاد مشروع جمهوری است و باید در هر نوع گفت‌وگویی حضور داشته باشد. درست است که در گفت‌وگوها باید حضور احزاب، سیاست‌مداران پرنفوذ، فعالان جامعه‌ی مدنی و فعالان زن، تضمین شود، اما در نبود حکومت، هیچ منطقی نیست که گفت‌وگوها صورت بگیرد. حکومت باید به هیچ وجه دور زده نشود.
در نشست ماه فبروری مسکو هم حکومت به نحوی دور زده شد. سیاست‌مداران، نامزدان انتخابات ریاست جمهوری و نماینده‌گان احزاب سیاسی که در نشست مسکو شرکت کرده‌اند، باید در تفاهم با حکومت به آن‌جا می‌رفتند. وقتی حکومت دور زده شود، این سوال ایجاد می‌شود که آیا حکومتی که حامد کرزی در راس آن بود هم مشروعیت نداشت؟ آیا آقای کرزی قبول می‌کند که یک حاکم نامشروع بود؟ اگر کرزی و دوستانش قبول ندارند که او یک حاکم نامشروع بود، چرا مشروعیت حکومت کنونی را زیر سوال می‌برند. مگر حکومت وحدت ملی ادامه‌ی حکومت کرزی نیست؟ چرا کرزی، برخی از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری و برخی از احزاب به حکومت به عنوان نهاد مشروع جمهوری، وقعی نمی‌گذارند؟
در نشستی که یک طرف طالبان حضور دارند و یک طرف سیاست‌مداران و احزاب سیاسی، حتماً باید بلندپایه‌گان حکومتی هم حضور داشته باشند. در نبود نماینده‌گان با صلاحیت حکومت هیچ، منطقی نیست که احزاب سیاسی به نشست‌های که هدف از آن گفت‌وگو در مورد صلح است، شرکت کنند. این امر جامعه‌ی افغانستان را انقطابی می‌سازد. پس از نشست فبروری در مسکو دیدیم که جامعه بسیار انقطابی شد. به جای این که آن نشست به همبسته‌گی بیش‌تر کمک کند، به میزان انقطاب افزود. به همین دلیل بود که همه‌ی جریان‌ها توافق کردند که نشست بعدی میان‌افغانستانی باید در دوحه پایتخت قطر برگزار شود و در آن نماینده‌گان همه‌ی جناح و حکومت حضور داشته باشد. قرار بود که نماینده‌گان با صلاحیت حکومت در نشست‌ها حضور داشته باشند.
اما در نشست کنونی مسکو بار دیگر حکومت به نحوی دور زده می‌شود. منظور این نیست که سیاست‌مداران مخالف ارگ و نامزدان رقیب اشرف غنی در گفت‌وگو با طالبان شرکت نداشته باشند، منظور این است که حکومت دور زده نشود. نه دور زدن حکومت به سود افغانستان است و نه به حاشیه کشاندن احزاب، چهره‌های پرنفوذ و نامزدان انتخابات ریاست جمهوری. در نشست‌های میان‌افغانی همه باید حضور داشته باشد. حکومت به عنوان یک نهاد باید در نشست‌ها حضور داشته باشد. وقتی همه به شمول حکومت در نشست‌ها حضور داشتند، آن زمان می‌توان گفت که تلاش‌ها و گفت‌وگوها همه‌شمول است.
نامزدان انتخابات ریاست جمهوری باید به بحث مذاکره با طالبان، از عینک منافع انتخاباتی نبینند. مذاکره با طالبان به هدف پایان جنگ، موضوعی است که به همه‌ی مردم افغانستان ربط دارد. این موضوع جناحی و انتخاباتی نیست. به همین خاطر باید نامزدان انتخابات ریاست جمهوری، احزاب سیاسی، رییس‌جمهور پیشین و دیگر بازی‌گران، حساسیت موضوع را در نظر بگیرند و با هم‌آهنگی حرکت کنند. نباید در نشست‌هایی که حکومت دور زده می‌شود، احزاب سیاسی و چهره‌های مهم شرکت کنند. آنان باید در قدم اول حکومت را به شرکت در آن نشست‌ها قانع بسازند. حضور حکومت در سطح سفیر در حالی که طالبان و سیاست‌مداران دیگر در سطح بالا شرکت داشتند، به هیچ وجه مناسب نبود. چیز دیگری که خیلی ناراحت کننده است این است که حکومت هم معلومات دقیق در اختیار رسانه‌ها نمی‌گذارد. سوال مهم این است که آیا حکومت در نشست مسکو دعوت نشده بود، یا تصمیم گرفت که بلندپایه‌گان را به آن‌جا نفرستد. حکومت باید این موضوع را روشن بسازد.
