afghanradio.net سایت خبری افغان رادیو اخبار افغانستان و جهان ورزش و اقتصادی از تمام ولایات مختلف افغانستان
نزدیک به ۴۰ درصد از زنان در بامیان،در کنار شوهران شان کشاورزی می‌کنند ریاست زراعت بامیان، شمار زنان کشاورز را نزدیک به ۴۰درصد جمعیت زنان بامیان می‌گوید.
شماری‌از این زنان در کشت گندم، جو و کچالو روی زمین‌ها کار می‌کنند و شماری دیگری از آنان با ایجاد باغچه‌های خانگی، سبزی‌ها می‌کارند و می‌فروشند.
یک زن جوان باردار که از پگاه تا بیگاه در کنار شوهرش کشاورزی می‌کند، می‌گوید پنج سال است که او و شوهرش چهارجریب را برای کشاورزی از کسی گرفته‌اند و هرسال پس‌از گردآوری حاصل، بخشی‌از حاصل زمین به خودشان می‌ماند.
این زن کشاورز می‌گوید که اگر توانایی اقتصادی خوبی می‌داشتند، کارگر دیگری نیز به‌کار می‌گرفتند و خودش برای رسیده‌گی به فرزندانش در خانه می‌ماند.
با آغاز بامداد، کار روزه‌ماه در این کشت‌زار آغاز می‌شود.
او و شوهرش بخشی‌از زمین کشاورزی‌شان را گندم و جو و بخشی دیگری آن‌را کچالو کشت کرده‌اند.
روزه‌ماه، کشاورز در این باره گفت: «بعضی روزها تا چاشت و بعضی روزها که هوا بسیار گرم شد خانه می‌رویم و ساعت‌های دو بعد از چاشت دوباره برای کار می‌آییم. همین وظیفه ما است.»
کار امروز روزه‌ماه و شوهرش خیشاوه کشت زار کچالوی‌شان است.
نوروز، کشاورز، نیز در این گفت: «از ۱۰۰سیر گندم، ۲۰سیر گندم برای ما می‌رسد و از ۱هزار سیر کچالو، ۲۰بوجی کچالو برای ما می‌رسد و این نیز برای ما بسنده نمی‌باشد.»
صدیقه که هربامداد برای کشاورزی می‌آید، کودکانش را نیز با خود می‌آورد؛ زیرا کسی را برای نگهداری از کودکان در خانه ندارد.
صدیقه، کشاورز، گفت: «هرروز دهقانی می‌کنیم و به گشت‌وگذار استیم و هیچ به خانه نمی‌باشیم. می‌آییم سر زمین‌های خود علف‌ها را گردآوری می‌کنیم و خیشاوه می‌کنیم. از زمانی‌که عروسی کردیم همین دهقانی کار من است.»
با این‌همه، مشکل بزرگ این کشاورزان کمبود آب برای کشاورزی است.
حکیم، کشاورز، در این باره گفت: «زنده‌گی یک دهقان آب است، اگر آب نباشد کشت‌زارش همه می‌سوزند و نابود می‌شوند.»
اکبر رستمی، سخن‌گوی وزارت احیا و انکشاف دهات، گفت: «منطقه را که شما یاد کردید، ساخت کانال آب‌یاری آن امسال شامل پلان است که کانال‌ها ساخته شود و از ضایعات آب جلوگیری شود.»
اما کار زنان کشاورزی مانند گل‌شاه که در گل‌خانه‌ها و باغچه‌های خانگی کار می‌کنند، ساده‌تر است.
ریاست زراعت بامیان برای ساخت هریک از این گل‌خانه‌ها و باغچه‌های خانگی، ۳۵هزار افغانی هزینه کرده‌است.
گل‌شاه، کشاورز در باغچه خانگی، گفت: «بخشی‌از این سبزیجات را می‌فروشم و بخشی‌از آن‌را در خانه مصرف می‌کنیم از پول به‌فروش‌رسیده‌ی آن، به پسرم و برادرهای خود قلم و کتاب و کتابچه می‌خرم.»
به‌باور باشنده‌گان بامیان با وجود زمینه‌ها برای اجرایی‌شدن برنامه‌های توسعه‌یی در بامیان به‌ویژه در بخش کشاورزی، توجه آن‌چنانی‌که باید، ازسوی حکومت نشدهاست.
